รหัสลับ เกเก้วินชี (Gay Vinci Code) - รหัสลับแต๋วแตก

ชื่อเรื่อง: รหัสลับ เกเก้วินชี (Gay Vici Code)

ผู้เขียน: Pascal Fioretto

ผู้แปล: ทุรมาลี

สนพ. กำมะหยี่, พิมพ์ครั้งที่ 1 (กรกฎาคม 2552)

เมื่อนิยายดัง รหัสลับดาวินชี (The Da Vinci Code) ของ แดน บราวน์

ถูกนำมาดัดแปลง ล้อเลียน สับ ยำ ฮา จะเป็นอย่างไร?!

ชารฺลุส แกลงดอน ได้รับเชิญไปพบกับภัณฑารักษ์พิพิธภัณฑ์เพศในปารีส

แต่กลับได้พบว่าภัณฑารักษ์นั้นกลายเป็นศพไปซะแล้ว!

เขาและเซดริก หลานชายตกเป็นผู้ต้องสงสัยทันที

อดีตสารวัตรคู่แค้น และตร. อีกสองนายที่เป็นสมาชิกองค์กรลับ

ที่พยายามเปิดโปงรสนิยมทางเพศของแกลงดอน ออกติดตามหมายจับตัวแกลงดอนให้ได้

แกลงดอน และเซดริกต้องรีบหาทางไขปริศนาที่ผู้ตายทิ้งไว้

ปริศนาที่จะนำไปสู่การไขความลับเรื่องเพศที่จะเขย่าให้โลกสะเทือน

ไหนจะปริศนาที่ต้องไข ผู้ร่วมผจญภัยแสนประหลาด

ตำรวจที่ตามล่าตัว ท่านนายผู้ลึกลับ และยังนักฆ่ากระเทยร่างยักษ์

แกลงดอน และเซดริกจะรอดไหมล่ะเนี่ย!

เป็นนิยายล้อเลียนเล่มแรกในชีวิตที่ได้อ่าน ก็แปลกไปอีกแบบ

ปกติเราๆ ท่านๆ น่าจะเคยเห็น หรือได้ดูหนังตลกที่สร้างล้อเลียนหนังดังๆ

อย่าง Scary Movie ที่มีออกมาตั้งหลายภาค ยำหนังเละไปหลายเรื่อง

และยังมีหนังล้อเลียนเรื่องอื่นๆ อีกเยอะ

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่รู้ว่ามีนิยายล้อเลียนกับเขาด้วย

รหัสลับ เกเก้วินชี ดำเนินเรื่องไปในฉากของโลกเพศทางเลือก

โลกที่การรักร่วมเพศเป็นที่ยอมรับในสังคม

ส่วนการรักตรงเพศนั้นผิด และถูกแอนตี้อย่างแรง!

นิยายเรื่องนี้ล้อเลียน ประชดประชัน หนังสือต้นฉบับอย่างรหัสลับดาวินชีอย่างแสบสัน

ด้วยถ้อยคำ สำบัดสำนวนของเหล่าชาวเกย์ที่บาดคมทำเลือดออกซิบๆ ได้

อย่างการยัดชื่อคนดังต่างๆ เข้าไปในรายชื่อสามชิกภาคี คือใส่มาเป็นตับ

เล่นเอามึนตึ้บกับการอ่าน จนสุดท้ายยอมแพ้ข้ามย่อหน้านั้นไปเลย

แถมยังแอบเหน็บสไตล์การเขียนของนักเขียนอเมริกันอีกต่างหาก

แม้แต่บก. ของผู้เขียนเองยังแอบโดนว่าเรื่องทวงต้นฉบับเลยนะยะ

เรื่องนี้ให้ 3 ดาวจาก 5 ดาว อ่านสนุกดี ล้อเลียนได้แสบสัน

แต่ติดตรงเรื่องอุปสรรคด้านภาษา คือแปลมาจากภาษาฝรั่งเศส

ศัพท์บางคำ ชื่อเฉพาะ บางประโยคพอเป็นทับศัพท์แล้วอ่านยาก อ่านไม่คล่อง

อรรถรสในการอ่านมันเลยลดน้อยลงไป

บางช่วงบางตอนที่เสียดสีการเขียนแบบใส่รายละเอียด หรือบรรยายให้เห็นภาพ

มันก็ทำให้เรื่องดูยืดเยื้อ ฝืดเฝือไปหน่อย

นอกจากนี้ การอ่านสำนวนของชาวเพศทางเลือกในนิยายค่อนข้างยาวแบบนี้

มันก็เหนื่อยไม่น้อยเลยค่ะ มาเยอะๆ มันก็เลยฝืดๆ

แล้วอย่างคำลงท้าย นะยะ นี่ก็ดูจะเยอะไป เหมือนพยายามใส่มาให้คนอ่านรู้ว่าเป็นการพูดของเกย์

ซึ่งๆ จริงๆ เรารู้สึกว่าไม่ต้อง นะยะ ตลอดก็ได้ คือธีมเรื่องมันค่อนข้างชัดเจนอยู่แล้ว

อีกเรื่องคือการพิมพ์ผิด มีบางจุดที่พิมพ์เกิน หรือพิมพ์ตกคำไป

ในช่วงแรกๆ ไม่ทันจดไว้ ขอยกตย. หน้า 155 ย่อหน้าที่ 6 บรรทัดที่ 4 "...ไม่บอกบอก..."

จะเจอลักษณะแบบนี้บ่อยพอสมควร

โดยรวมก็ดีอยู่ อ่านได้เพลินๆ แปลกแหวกแนวดี

ลองหามาอ่านดูกันค่ะ เป็นการเปิดโลกหนังสืออีกโลก โลกของชาวเพศทางเลือก