เมนูคนบาป [จานโปรดสำหรับคนใจร้าย] (Eat It If You Want) by Jean Teulè

"มังสวิรัติถอยไป ใครกินเนื้อจงเร่เข้ามา"

ภาพจาก readery.co

"เมนูคนบาป จานโปรดสำหรับคนใจร้าย (Eat It If You Want)"

แปลจากต้นฉบับภาษาฝรั่งเศสเรื่อง Mangez-le si vous voulez

ผู้เขียน: Jean Teulè

ผู้แปล: ปิยสุดา ม้าไว, ฐนวิชณ์ ไกรเพิ่ม

ฟรีฟอร์มสนพ., พิมพ์ครั้งแรก, เมษายน 2554

          "เมนูคนบาป - จานโปรดสำหรับคนใจร้าย (Eat It If You Want)" ผลงานอีกเรื่องของฌอง เติลเล่ ผู้เขียน ร้านชำสำหรับคนอยากตาย (Suicide Shop) ในเล่มนี้ความสยองเพิ่มขึ้นหลายเท่า

          อแลง เดอ โมเนส ผู้ช่วยของนายกเทศมนตรีแห่งโบซักเป็นชายหนุ่มที่น่าจะเรียกได้ว่าโชคร้ายที่สุดในโลก วันมหาซวยของเขาเกิดขึ้นในวันที่เดินทางไปชมงานประจำปีในเมืองโอตฟาย ด้วยคำพูดของเขาไม่กี่คำ และเพราะความเข้าใจผิดแบบวินาศสันตะโร ชาวบ้านราว 600 คนรุมทำร้ายเขาอย่างโหดร้ายราวกับไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ไม่ว่าอแลงจะพยายามขอร้องแค่ไหน หรือเพื่อนที่ยังมีสติไม่กี่คนพยายามจะช่วยเหลือเขาเพียงใด เหล่าชาวบ้านผู้หน้ามืดตามัวก็ไม่หยุดมือ แต่กลับยิ่งบ้าคลั่งกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

          ถ้าหนังสือเรื่องนี้เป็นหนังก็คงเป็นหนังเลือดสาด ใช้เลือดปลอมเปลืองไม่น้อย หากแต่ในสถานการณ์ของอแลง เดอ โมเนส ชายหนุ่มนิสัยดี ผู้ซวยมหาซวยนั้นเต็มไปด้วยเลือดและเนื้อจริง ๆ ต่อยจริง เตะจริง แทงจริง เจ็บจริง!

          สถานการณ์บ้านเมืองในเรื่องเต็มไปด้วยความตึงเครียดจากสงครามกับปรัสเซีย ผู้คนร่วมชาติมากมายพลีชีพในสงครามนั้น ลูกหลาน คนรัก พ่อพี่น้องของชาวบ้านในโอตฟายก็ตายในสนามรบไปหลายคน ชาวบ้านกำลังคั่งแค้นและต้องการเห็นความฉิบหายของศัตรู เมื่อมีคนหนึ่งเริ่มกล่าวหาอแลงเพราะเข้าใจผิดในคำพูดเขาว่าเขานั้นเข้าข้างชาวปรัสเซีย ความโกลาหลหน้ามืดตามัวก็เริ่มขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะจบลง จากคนอันเป็นที่รัก นับถือในชุมชน กลับกลายเป็นคนชั่วศัตรูของชาติที่ทุกคนต่างต้องการมีส่วนร่วมในการทำร้ายมันผู้นี้ให้ตาย ๆ ไปเสีย

          เรื่องตลกร้ายที่ขำไม่ออกเรื่องนี้ ฌอง เติลเล่เดินเรื่องได้น่าติดตาม และตรึงเราไว้กับโชคชะตาอันโหดร้ายของอแลงได้อยู่หมัด ความโง่งม หน้ามืดตามัวของชาวบ้านที่เห็นถูกเป็นผิดช่างน่าขัน พวกเขาล้วนแต่ปฏิเสธว่าเคยรู้จักอแลง ต่างพากันลืมเลือนว่าอแลงเป็นใครไปเสียสิ้น และมองเห็นเขาเป็นชาวปรัสเซียแท้ ๆ 100% ทั้ง ๆ ที่ คนส่วนใหญ่ในกลุ่มที่รุมทำร้ายเขานั้นต่างเคยได้รับความช่วยเหลือจากอแลงมาแล้วทั้งนั้น บางคนก็เป็นเพื่อนที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันเมื่อตอนเป็นเด็ก แต่ความโกรธแค้น อุปทานหมู่ หรือว่าจะเป็นเพราะปีศาจบังตาก็ไม่ทราบ กลับทำให้พวกเขากระทำทารุณต่ออแลงอย่างมัวเมา

          ความเกลียดชังคั่งแค้นทำให้คนเราใจร้ายโหดเหี้ยมได้อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งถ้าถึงขั้นไร้สติแล้วเรื่องราวยิ่งเลวร้ายเลยเถิดไปกันใหญ่ การรวมกลุ่มกันพุ่งเป้าความเกลียดชังไปยังผู้ที่ถูกตัดสินว่าเลวคงเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของคนในสังคมที่มีให้เห็น ๆ กันในชีวิตจริง อ่านแล้วนึกถึงเวลาเห็นผู้คนไปกรุ้มรุมด่าและประนามบุคคล หรือเรื่องราวที่เป็นประเด็นในสังคมโดยที่ในความเป็นจริงแล้ว คนเหล่านั้นก็ไม่ได้รู้ความจริงอะไรครบถ้วนเลย บางคนเข้าไปด่า หรือแสดงความเห็นโดยที่ยังไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวที่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ เพียงแค่พิพากษ์ตามกระแสสังคม บางครั้งบางคนก็เลยเถิดถึงขั้นยินดีในความเป็นความตายของคนอื่นเสียด้วยซ้ำ สิ่งที่อแลงเจอก็คงคล้าย ๆ อย่างนี้เพียงแต่เจ็บปวดทารุณกว่าหลายเท่า

          หากชอบนิยายสายโหด แสบสัน นี่เป็นอีกเรื่องที่แนะนำให้อ่าน ไม่ว่าจะเป็น "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย (Suicide Shop)" หรือ "เมนูคนบาป จานโปรดสำหรับคนใจร้าย (Eat It If You Want)" อ่านแล้วขำแบบเจ็บ ๆ แสบ ๆ คัน ๆ ดีแท้