รวมเรื่องสั้นเหงาๆ "สสารไม่มีวันสูญหาย " ศรีนิติ สุวรรณศักดิ์

"เราได้แต่หวังว่าความเข้าใจจะทำให้เราเจ็บปวดน้อยลง

แต่บ่อยครั้งไม่ว่าเราจะรู้จักบาดแผลของตัวเองดีเพียงใด

มันก็ไม่ได้ทำให้เราเจ็บปวดน้อยลง"

- ศรีนิติ สุวรรณศักดิ์

#ปลาทองและหน้าต่างบานนั้น #สสารไม่มีวันสูญหาย

ชื่อเรื่อง: สสารไม่มีวันสูญหาย

ผู้เขียน: ศรีนิติ สุวรรณศักดิ์

สนพ. หอยขม, 2557

ซื้อเล่มนี้มาอ่านเพราะสะดุดใจกับชื่อ "สสารไม่มีวันสูญหาย"

รวมเรื่องสั้นเล่มบางๆ เล่มนี้ น้ำหนักของมันไม่เบาเลย

ในเล่มประกอบด้วยเรื่องสั้น 7 เรื่อง ถ่ายทอดผ่านตัวละครผู้หญิง

และเกือบทั้งหมดมีฉากหลังเป็นต่างแดน ดินแดนที่ผู้เขียนเคยไปอยู่มา

บรรยากาศจึงออกมาเหงาๆ ไกลบ้านอยู่สักหน่อย

"ปลาทองกับหน้าต่างบานนั้น" คือเรื่องที่อ่านแล้วชอบมากที่สุด

น่าจะเป็นเรื่องที่หลายคนอาจเคยเจอในชีวิตจริง

ได้พานพบ รู้จัก พูดคุยกับใครสักคนในช่วงเวลาอกหัก เป็นทุกข์ใจ

แต่แล้วจู่ๆ ก็แยกห่างกันไป...

เรื่องที่สะเทือนใจที่สุดก็เห็นจะเป็น "ทางกลับบ้าน"

อ่านจบแล้วเกิดอาการหวิวๆ ในอก น้ำตารื้นขึ้นมาเลย

"เขาอยากกลับบ้าน เขาบอกว่าจะกลับบ้าน"

(#ทางกลับบ้าน, หน้า 55)

คนทุกคนจะมีบางมุมบางเรื่องที่เราไม่อยากให้ใครผ่านเข้ามา หรือรับรู้

เป็นมุมที่มีป้าย "ห้ามเข้า" แขวนไว้

เข้าไม่ถึง บอกไม่ได้

บาดแผล ความเหงา ความฝัน ของใครก็ของมัน ไม่มีใครเข้าใจใครอย่างแท้จริง