พบ (Found) บทสรุปของ A Mickey Bolitar Novel

"แต่บางทีคนเราก็พังกันได้ เหมือนตู้เย็นที่บ้านของคุณยายค้างคาวนั่นไง บางทีเราก็พังจนซ่อมไม่ได้เลย"
- มิคกี้
(Harlan Coben, พบ Found, แพรวสำนักพิมพ์, น. 133)

ภาพจาก 10000tipbook.com

"พบ (Found)"

ผู้เขียน: ฮาร์ลาน โคเบน (Harlan Coben)

ผู้แปล: มณฑารัตน์ ทรงเผ่า

แพรวสำนักพิมพ์, พิมพ์ครั้งแรก, กันยายน 2558

          ในที่สุด A Mickey Bolitar Novel ก็เดินทางมาถึงบทสรุป แม้ว่าจะค่อนข้างเฉย ๆ กับซีรี่ส์ชุดนี้ของป๋าโคเบนในเล่มแรก ๆ แต่ก็บอกไม่ได้ว่ามันไม่สนุก ป๋ายังคงฝีมือในการผูกโยงเรื่องราวความลับสลับซับซ้อน หลอกล่อคนอ่าน แถมด้วยความโศกซึ้งสะเทือนใจ

เล่มแรกของซีรี่ส์ชุดนี้
ภาพจาก naiin.com

          จะมีอะไรแย่กว่านี้อีกไหม สปูนยังอยู่ในโรงพยาบาลและเป็นอัมพาตไปครึ่งตัว เรเชลไม่ยอมติดต่อกลับมา เพื่อนร่วมทีมบาสไม่ยอมรับเขา (ถ้ามิคกี้อยู่เมืองไทย ก็ว่าจะพาเขาไปแก้ชงสักหน่อย) นอกจากการสืบหาความจริงเรื่องการตายของพ่อ มิคกี้ยังต้องช่วยอีม่าตามหาแฟนออนไลน์ที่หายตัวไปของเธอ และการตามหาความจริงอีกเรื่องที่อาจช่วยให้เขาได้รับการยอมรับจากเพื่อนร่วมทีมบาส คำตอบของปริศนาทุกอย่างกำลังจะนำพาเขาไปสู่คำตอบที่น่าตกตะลึง

          ความจริง กับเรื่องโกหก เป็นประเด็นที่ป๋าหยิบยกมาพูดถึงในนิยายแกทุกเรื่อง ความจริงที่โหดร้ายก็ดูจะดีกว่าคำลวงที่สวยหรู แต่จะมีสักกี่คนที่ยอมรับมันได้จริง ๆ เราทุกคนต่างก็ไม่ชอบคำโกหก และมักจะบอกว่าอยากรู้ความจริงมากกว่า จริงไหม? แต่ความจริงที่เราอยากรู้น่ะ จริง ๆ แล้วเราอยากรู้ความจริงอย่างที่มันเป็น หรือความจริงในแบบที่เราอยากให้มันเป็นกันแน่ล่ะ?

เล่มสอง
ภาพจาก th.wikipedia.org

          ในเรื่องไมรอน บอกมิคกี้ว่า ถ้าเราโกหก คำโกหกนั้นจะติดตัวเราไปตลอด พอคิดอีกแง่ถ้าเราพูดความจริง ความรู้สึกของอีกฝ่ายคือสิ่งที่เราเองก็แบกรับไว้ส่วนหนึ่ง เพียงแต่ว่าถ้าเราโกหกเราจะจมอยู่กับการหลอกลวงนั้น และละอายใจไม่กล้าสู้หน้า แต่เมื่อพูดความจริง ไม่ว่าปฏิกริยาของอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร เราก็สามารถเผชิญหน้าพวกเขาได้อย่างมั่นใจ และใช้ชีวิตต่อไปได้ดีกว่าล่ะมั้ง

          ทั้ง "ผีเสื้อแห่งความลับ (Shelter)" "เฉียด (Seconds Away)" และ "พบ (Found)" เราว่ามันขาดสีสันบางอย่าง นิสัยของมิคกี้นั้นคล้ายกับไมรอนมาก ทั้งมุกตลกฝืด ๆ ที่ทำให้เราขำในความน่ารัก (แบบเพลียใจเบา ๆ) กับความคิดช่างประชดประชันนั่นก็ด้วย เราเลยไม่รู้สึกถึงบุคลิกโดดเด่นของมิคกี้ กลับกลายเป็นเห็นภาพซ้อนของไมรอนตลอดเวลา เนื้อเรื่องบางช่วงบางตอนก็ดูจะนิ่ง ๆ อ่านแล้วไม่รู้สึกแบบโคตรเจ๋ง! เหมือนอ่านเรื่องอื่น ๆ ของป๋าเท่าไร

          ไม่รู้ว่าจะมีตอนต่อไปของซีรี่ส์ชุดนี้ออกมาอีกไหม จริง ๆ อ่านแล้วหายคิดถึงไมรอนไปได้หน่อย ในชุด Myron Bolitar Novel เล่มท้าย ๆ เรารู้สึกได้ว่าไมรอนแก่ขึ้นเยอะ และไม่ช้าพี่แกคงออกไปสืบนั่นนี่ บุกตะลุยแบบเดิมไม่ไหวแล้ว มิคกี้หลานชายแท้ ๆ ของลุงไมรอน มีภาพของไมรอนซ้อนทับอยู่เห็น ๆ เราเลยรู้สึกว่าเหมือนได้กลับไปเห็นไมรอนตอนเป็นวัยรุ่นอย่างไรอย่างนั้น และที่ลืมไม่ได้เลยก็เห็นจะเป็นวิน เพื่อนรักของไมรอน คิดถึงนางมาก นางมีสเน่ห์ดิบ ๆ ไม่เหมือนใครดี

          สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านงานเขียนของฮาร์ลาน โคเบน แล้วอยากจะเริ่มอ่าน แนะนำให้เริ่มจาก "อย่าบอกใคร (Tell No One)" เป็นเล่มแรก เราว่าเล่มนี้เจ๋งที่สุดแล้ว หักมุมแล้วหักมุมอีก สะเทือนใจสุด ๆ หรือไม่ก็ชุดไมรอนก็ดี สนุกมาก

ภาพจาก th.wikipedia.org