เต้น เต้น เต้นไปอย่าหยุด! "เริงระบำ แดนสนธยา" - ฮารูกิ มูราคามิ

เรื่อง: เริงระบำแดนสนธยา (Dance, Dance, Dance)
ผู้เขียน: Haruki Murakami
ผู้แปล: นพดล เวชสวัสดิ์
สนพ. กำมะหยี่
พิมพ์ครั้งที่ 1: ก.ย. 2556
(จัดพิมพ์ครั้งก่อนหน้า มี.ค. 2547 สนพ. แม่ไก่ขยัน)

"สรรพสิ่งเริ่มต้นจากการเล่าเรื่องตัวเอง นั่นเป็นก้าวแรก ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ 

ผู้คนก็จะหยิบข้อความนั้นไปเป็นบรรทัดฐานในการตัดสินพิพากษา"

- ผม (หน้า 15, เริงระบำแดนสนธยา, ฮารุกิ มูราคามิ)

          "เริงระบำแดนสนธยา (Dance Dance Dance)" เป็นเล่มต่อจากชุดไตรภาคมุสิก (สดับลมขับขาน - Hear the Wind Sing, พินบอล 1973 - Pinball, 1973, และแกะรอย แกะดาว - A Wild Sheep Chase) สนพ. กำมะหยี่เพิ่งนำมาตีพิมพ์ใหม่และวางขายในงานมหกรรมหนังสือที่เพิ่งผ่านมา เล่มนี้ข้าพเจ้าพรีออเดอร์มาจากทางเว็บ http://readery.co/ พร้อมกับเล่ม TV People ที่เขียนถึงไปแล้วในบล็อกก่อนหน้า เริงระบำฯ นี่เพิ่งอ่านจบสดๆ ร้อนๆ เมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง (3 พ.ย.)

        จริงๆ จำเรื่องราวในชุดไตรภาคมุสิกไม่ได้แล้ว ชุดนั้นอ่านมานานมากกกก แต่ก็ยังพอรื้อฟื้นเรื่องราวได้บ้างอยู่ตอนที่อ่านเริงระบำฯ ในเล่มนี้ "ผม" คือตัวละครเดียวกับ "ผม" ในชุดมุสิก เป็นเรื่องราวที่ดำเนินถัดมาในอีกหลายปีให้หลัง ... วันหนึ่งจู่ๆ "ผม" ก็เริ่มฝันถึงโรงแรมโลมา และนึกถึงสาวหูสวยคนนั้น เขาคิดว่าเธอกำลังร้องเรียกเพรียกหาเขาให้ไปหา เมื่อย้อนกลับไปที่โรงแรมโลมาอีกครั้ง เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้นอีก มีบางสิ่งเปลี่ยนไป ได้พบกับสาวแว่น และแน่นอน มนุษย์แกะ มนุษย์แกะยังอยู่ที่โรงแรมนั้น หากแต่อยู่ในอีกโลกหนึ่ง สาวหูสวยหายไป พบเพื่อนเก่าอีกครั้งสนิทกันมากกว่าเดิม ความตาย ไปยาลใหญ่ ไปยาลใหญ่...

        คำแนะนำสำคัญจากมนุษย์แกะ "เริงระบำ จงเริงระบำต่อไป" เขาเชื่อตามนั้น และเริงระบำไปตามจังหวะ เพื่อตามหาสาวหูสวย แก้ปริศนาลี้ลับ เพื่อให้รู้ว่าใครกัน และทำไมถึงเรียกเพรียกหาเขาให้กลับมา โชคชะตาเล่นตลก พบเจอสาวน้อยหน้าสวยวัย 13 ปี สาวน้อยไม่ธรรมดา และจับพลัดจับผลูต้องร่วมเดินทาง มีเหตุให้ได้กลับไปเจอเพื่อนเก่า พบผู้คนมากมายระหว่างทาง เรื่องราวปวดใจ น่าประทับใจ

     อ่านแล้วรู้สึกว่า - บ่อยครั้งที่คนเราเฝ้าดิ้นรนตามหาบางสิ่ง บางอย่าง หรือบางคน วนอ้อมไปรอบทิศ รอบโลก จนในที่สุดมาพบว่าสิ่งๆ นั้น หรือคนๆ นั้นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ในการเดินทาง บางทีเราอาจไม่ได้อะไร หรือพบอะไรที่ตามหา แต่กลับมาพบมาเจอเอาเมื่อสิ้นสุดการเดินทางเอาง่ายๆ บางครั้งกว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะสาย เกือบจะสูญเสีย แต่ว่าถ้าเราไม่ออกเดินทางเลย เราก็คงไม่มีวันได้รู้ ได้เจอกับคุณค่าของมัน ... ความตาย ใกล้ตัวเรามากกว่าที่คิด จะมาเมื่อไร จะมาหาใครไม่มีใครรู้ล่วงหน้า เมื่อถึงเวลาก็ต้องจากไปกันทุกคน

       เริงระบำแดนสนธยา บอกเล่าเรื่องราวผ่าน "ผม" ได้อย่างมีจังหวะจะโคน เริงระบำเพลิดเพลินไปกับถ้อยคำ ความหมองหม่น ความอ้างว้างกลวงเปล่า ปริศนาลี้ลับ เรื่องราวน่ากลัวขนลุกโดยไม่รู้ตัว (ตอนน่ากลัวนี่เล่นเอาเสียขวัญเบาๆ นะ กลัวผี 555) เฮียมูถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ดี รวมทั้งฝีมือการแปลของคุณอานพดล เวชสวัสดิ์ ทำให้อ่านเพลิน อ่านสนุก เผลอแป๊บเดียวก็อ้าว...จบซะละ

"หากหนูรักใครสักคน ความรักจะแปรปรวนกระเพื่อมเปลี่ยนแปลง

มีทั้งความกังขา ยุบหนอพองหนอ ซักไซ้ปฏิเสธ

สอบทาน เจ็บปวดทุกข์ระทม ไม่หยุดหย่อน"

- ผม (หน้า 145, เริงระบำฯ, ฮารูกิ มูราคามิ)