ตัวตน (L'identite)

"ถ้าก่อนจะได้เจอกันสองต่อสอง เขาได้อยู่กับเธอขณะที่เธออยู่กับคนอื่นๆ นานๆ

เขาจะจำคนที่เขารักในตัวเธอได้หรือเปล่า

ถ้าเขาได้รู้จักเธอเฉพาะตอนที่เธอมีใบหน้าที่ใช้แสดงต่อเพื่อนร่วมงาน เจ้านายของเธอ ลูกน้องของเธอ

ใบหน้านั้นจะทำให้เขาดื่มด่ำและปลาบปลื้มหรือเปล่า

ต่อคำถามเหล่านี้ เขาไม่มีคำตอบ" 

- มิลาน คุนเดอรา #ตัวตน #L'identite

ชื่อเรื่อง: ตัวตน (L'identite)

ผู้แต่ง: มิลาน คุนเดอรา (Milan Kundera)

ผู้แปล: อธิชา มัญชุนากร กาบูล็อง

สนพ. กำมะหยี่ (พิมพ์ครั้งที่ 1, 2555)

     เคยได้ยิน หรือได้อ่านมาจากที่ไหนสักที่ว่า "ตัวตน" เป็นเพียงสิ่งที่คนเราสมมติขึ้น นั่นเป็นเพราะคนเราต้องการ "บทบาท" เพื่อที่จะมีจุดยืน มีสิ่งยึดเหนี่ยว ไม่ให้เคว้งคว้างกลวงเปล่า เพื่อให้สามารถพูดถึงตัวเองได้อย่างมีความหมาย เพื่อให้ตัวเองเป็นอะไรสักอย่างในสายตาของคนอื่นหรือเปล่า?

     ในนิยายเล่มนี้บอกเล่าเรื่องราวของคู่รักชองตาล และฌอง-มารฺค เมื่อฌอง-มารฺคเดินทางไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่ป่วยหนักเจียนตาย ชองตาลตามไปด้วยและรอเขาที่โรงแรมขณะที่เขาแยกไปเยี่ยมเพื่อน ในระหว่างที่อยู่คนเดียวเธอค้นพบความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ลึกภายใน เมื่อเขากลับมาและถามไถ่อย่างห่วงใยเพราะเห็นเธอแปลกไป คำตอบที่ได้รับ "ผู้ชายไม่เหลียวหลังกลับมามองฉันอีกแล้ว" และยิ่งเมื่อได้ยินเธอพูดถึงความตายในอีกไม่นานหลังจากนั้น ฌอง-มารฺคก็เริ่มวิตกและห่วงใยในตัวสาวคนรัก และคิดว่าต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้คนที่เขารักมีความสุข...

     ในวันๆ หนึ่งคนเรามีกี่บทบาทที่ต้องเล่นไปตามละครชีวิต ต้องสวมหน้ากาก หรือเปลี่ยนรูปโฉมบ่อยแค่ไหนในการเข้าสู่สังคมหนึ่ง และเปลี่ยนออกไปสู่อีกสังคมหนึ่ง ตัวตนของเราเปลี่ยนไปตามบุคคลที่เราพบเจอ สถานะของเราในตอนนั้น สถานการณ์แวดล้อม และปัจจัยอื่นๆ อีกหลายสิ่ง แล้วตัวตนไหนล่ะที่เป็นเราจริงๆ หรือเป็นตัวตนไหนกันที่อยู่ในสายตาของคนที่อยู่รอบตัวเรา ถ้าได้เจอกันในสถานการณ์ที่ต่างออกไปเขาจะยังมองเห็นเราในแบบที่เราเป็นอยู่ในตอนนี้ไหม แล้วตัวเราเองล่ะ มองเห็นอะไร

     เนื้อเรื่องเดินไปแบบค่อนข้างราบเรียบในช่วงครึ่งเล่มแรก แล้วมาไต่ระดับตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อยในช่วงท้ายที่ชองตาลเริ่มค้นพบปริศนา ชอบตอนที่ชองตาลคุยกับฌอง-มารฺค ว่าเธอต้องแสร้างสวมหน้ากากต่อหน้าเจ้านาย ต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน ทำงานที่เธอไม่ชอบ เหมือนจะประชดประชันเสียดสีเบาๆ และอย่างตอนที่ฌอง-มารฺคสงสัย ว่าถ้าเขาเจอเธอในสถานการณ์ที่ต่างออกไปจากเมื่อตอนที่เจอเธอครั้งแรก เขาจะตกหลุมรักเธอไหม อ่านแล้วทำให้ฉุกคิดย่อนมองตัวเอง ว่าในแต่ละวันเรามีกี่ตัวตนที่แสดงออกไป และเราประพฤติตนต่อแต่ละคนต่างกันแค่ไหน เพราะอะไร ในสายตาของคนอื่นเขามองเห็นตัวตนของเราแบบไหน และมันใช่เราจริงๆ หรือเปล่า 

    ปล. ตอนจบนี่งงนะ ใครอ่านเรื่องนี้แล้วเข้าใจตอนจบบ้าง =*=

    เพจของเฮียมิลาน (ภาษาไทย) สนใจแวะเข้าไปเยี่ยมชมได้ 

    https://www.facebook.com/LIgnorance

    ส่วนอันนี้ประวัติคร่าวๆ http://en.wikipedia.org/wiki/Milan_Kundera