Posts

Showing posts from August, 2016

ปมหลอน รางมรณะ (The Girl on the Train)

Image
" ความว่างเปล่าคือสิ่งที่ฉันเข้าใจดี และเริ่มเชื่อว่าไม่มีทางเยียวยาได้ ฉันได้เรียนรู้จากการบำบัดว่ารูโหว่ในชีวิตคือสิ่งที่ถาวร คุณจะต้องเติบโตขึ้นรอบ ๆ มัน " - เมแกน (หน้า 114) ภาพจาก  postbooksonline.com "ปมหลอน รางมรณะ (The Girl on the Train)" Paula Hawkins เขียน นรา สุภัคโรจน์ แปล สนพ. โพสต์บุ๊กส์ พิมพ์ครั้งที่ 1, กันยายน 2558 ". ..ฉันอยากนั่งมองบ้านชาวบ้านตามทางอยู่บนรถไฟมากกว่าที่ใดในโลก " (เรเชล, หน้า 15)           เรเชล วัตสันชอบนั่งรถไฟ เธอจะนั่งรถขบวนเวลาเดียวกันทุกวันเข้าลอนดอน เรเชลชอบมองผ่านหน้าต่างรถไฟออกไปยังบ้านที่อยู่ริมทาง บ้านหลังโปรดของเธอคือบ้านเลขที่ 15 ในเมืองวิทนีย์ บ้านของเจสและเจสัน คู่สามีภรรยาที่สมกันราวกิ่งทองใบหยก แต่พวกเขาไม่ใช่เจสและเจสัน และไม่ได้หวานชื่นเป็นคู่รักในอุดมคติอย่างที่เรเชลจินตนาการในทุกเมื่อเชื่อวัน เช้าวันหนึ่งขณะนั่งรถไฟเข้าเมืองตามปกติ เรเชลมองเห็นเจสจูบกับชายอื่น เธอมั่นใจว่าเขาไม่ใช่เจสัน เรเชลตื่นตะลึงกับภาพนั้น เธอโกรธเจสมาก ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะทรยศเจสันได้ลงคอ แต่แล้วเจสก็หายตัวไป เจส

‎ลวง‬ ‪(‎Souls Embracing - ‎灵魂拥抱‬)

Image
" คุณเคยหลงใครสักคนไหม " . . . " หลงจนถึงขั้นขาดเขาไปไม่ได้ หลงจนถึงขั้นห่วงเขายิ่งกว่าห่วงตัวเอง หลงจนถึงขั้นขอเพียงอีกฝ่ายยินยอมมอบสิ่งตอบแทน ต่อให้เป็นสิ่งตอบแทนที่น้อยนิดแค่ไหนคุณก็ยินยอมพร้อมใจทุ่มเททุกสิ่งเพื่อเขา " - หวังอวี้ผิง (หน้า 462) ภาพจาก  goodreads.com "ลวง (Souls Embracing - 灵魂拥抱‬)" ผู้เขียน: โหวเหวินหย่ง (侯文詠‬) ผู้แปล: อนุรักษ์ กิจไพบูลทวี สนพ. แมงมุมบุ๊ก พิมพ์คร้ั้งที่ 1, มีนาคม 2559           " ความเลวอย่างน้อยก็ซื่อสัตย์ แต่ความดีลวงโลกคือการโกหกหลอกลวง เป็นความเลวที่ชั่วยิิ่งกว่าความเลว " (เผิงลี่จง, หน้า 476) อี๋ว์เผยเหวิน อดีตนักเขียนดังผลงานเด่น แต่ปัจจุบันกำลังอยู่ในช่วงกระแสตก จู่ ๆ เขาก็กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งจากบทความที่ลงในอินเตอร์เน็ตบทความหนึ่ง " สวมกอดด้วยจิตวิญญาณ " แต่...เขาไม่ได้เขียนบทความนี้ แถมยังดูถูกด้วยซ้ำว่าเป็นบทความฉาบฉวย ตอนแรกเขาตั้งใจจะพูดความจริงว่ามันไม่ใช่บทความของเขา แต่เมื่อโอกาสดี ๆ อย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนมาเยือน พูดให้ดีหน่อยก็คงเป็นการตกกระไดพลอยโจน ร้ายหน่

สูญสิ้นความเป็นคน (人間失格) - ดะไซ โอซามุ

Image
" ตกต่ำ...เกินกว่าจะเรียกว่ามนุษย์ ผมสูญสิ้นความเป็นคนโดยสมบูรณ์ " - โยโซ (หน้า 174) ภาพจาก  goodreads.com "สูญสิ้นความเป็นคน (人間失格 - Ningen Shikkaku)" ผู้เขียน: ดะไซ โอซามุ (治 太宰) ผู้แปล: พรพิรุณ กิจสมเจตน์ สนพ. เจลิท, พิมพ์ครั้งแรก, กรกฎาคม 2559           สูญสิ้นความเป็นคน คือบันทึกเรื่องราวในชีวิตของชายที่ชื่อ โอบะ โยโซ ถูกนำมาตีพิมพ์โดยนักเขียนนิยายคนหนึ่งซึ่งบังเอิญได้รับสมุดบันทึกของโยโซมาสามเล่มจากคนที่เคยรู้จักกับโยโซมาก่อน โดยไม่ผ่านการตัดต่อหรือปรุงแต่งเพิ่มเติมแต่อย่างใด เนื้อหาในแต่ละเล่มจะแบ่งออกตามช่วงชีวิตในสามช่วงเวลาของโยโซ คือ วัยเด็ก วัยรุ่น และวัยผู้ใหญ่ จากชีวิตสุขสบายในครอบครัวใหญ่ บิดาเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ต่อมาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยใช้ชีวิตเสเพลจนเสียการเรียน สุดท้ายตกอับหมดสภาพ           เราเริ่มอ่านเล่มนี้โดยไม่รู้จักผู้เขียนคนนี้มาก่อน เพียงแต่เกิดสะดุดใจกับชื่อเรื่องแถมด้วยโปรแพ็กคู่แถมสมุดโน้ต (พรีออเดอร์พร้อมรวมเรื่องสั้น ฝันสิบราตรี) เลยสั่งมาอ่าน เป็นหนังสือเล่มเล็กที่ให้น้ำหนักกดทับไม่น้อยเลย ตอนแรกก็แอบสงสัยว่า ดะ

มี บีฟอร์ ยู

Image
" บางครั้งนะ คลาร์ก คุณก็เป็นเหตุผลเดียว ที่ทำให้ผมอยากตื่นขึ้นมาในตอนเช้า " - วิลล์ (หน้า 318) ภาพจาก  readery.co "มี บีฟอร์ ยู (Me Before You)" ผู้เขียน: Jojo Moyes ผู้แปล: กฤตยา รามโกมุก และ วิลาส วศินสังวร สนพ. เอิร์นเนส พิมพ์ครั้งที่ 1, มิถุนายน 2559           " คุณทำให้เวลาหกเดือนนั้นมีค่ายิ่งกว่าที่ผมคิดไว้ คุณทำให้ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมไม่ต้องทนเหนื่อยล้าจนเกินไป... " (วิลล์, หน้า 386) ลูอิซ่า คลาร์ก หรือ ลู ตกงานกระทันหัน ครอบครัวของเธอก็กำลังลำบาก พ่ออาจจะตกงานในอีกไม่ช้า น้องสาวอยากจะกลับไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัย (หลังจากต้องหยุดเรียนก่อนกำหนดเพราะว่าท้อง) ทำให้เธอไม่มีทางเลือกมากนักเมื่องาน "ผู้ดูแล" ผ่านเข้ามาเป็นตัวเลือก งานนี้เงินดีมาก แม้ว่าลูจะกังวลกับการดูแลคนป่วยเดินไม่ได้ แต่เธอก็จำเป็นต้องรับงานนี้เพราะต้องการเงินก้อนนั้นมาจุนเจือครอบครัว ลูไม่เคยคิดเลยว่าโชคชะตาของเธอและเจ้านายหนุ่มบนรถเข็นจะถูกเกี่ยวกระหวัดกันไว้นับจากนั้น           วิลล์ เทรเนอร์หนุ่มหล่อ รวย เก่ง นักธุรกิจที่กำลังไปได้สวย ประสบอุบัติเหตุขณ