[Spoil นะจ๊ะ] The Five-Year Engagement [2012] - จะกินโดนัทเก่า หรือรอของใหม่

"คุณยังจำตอนเราเจอกันครั้งแรกได้ไหม?"

ไวโอเลต กับทอมพบรักกันครั้งแรกในงานปีใหม่

ผ่านไป 1 ปีพวกเขาก็หมั้นกัน และกำลังจะแต่งงาน

แต่...น้องสาวตัวแสบของไวโอเลตดันชิงป่องแล้วแต่งตัดหน้าไปก่อนซะนี่!

แถมงานของน้องก็จัดออกมาดีซะจนทั้งคู่รู้สึกกดดันกับงานตัวเอง

เท่านั้นยังไม่พอ จู่ๆ ม.มิชิแกนก็ตอบรับไวโอเลตเข้าทำงาน ทำให้แผนแต่งงานต้องเลื่อนออกไป

ทั้งคู่ต้องย้ายไปอยู่มิชิแกนเพราะงานใหม่ของไวโอเลต

ทอมตัดสินใจเสียสละทิ้งงานเชฟที่เขารักไปอยู่กับเธอ

แต่เมื่องานใหม่ของทอมไม่ได้ดีอย่างที่เขาคาดไว้ ในขณะที่ไวโอเลตก้าวหน้าในงานของเธอขึ้นเรื่อยๆ

งานแต่งที่เลื่อนแล้วเลื่อนอีกจนไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นสักที

แล้วมันจะยังไงกันต่อล่ะทีนี้?!

หนังน่ารักดี ตัวละครน่ารักและมีเสน่ห์ สนุกปานกลาง ดูจบแล้วชอบประเด็นในหนัง

คันไม้คันมืออยากเขียนบล็อกถึงซะหน่อย แต่จะเขียนแบบไม่สปอล์ยเลยคงไม่ได้

เราจึงประกาศกันตั้งแต่หัวเรื่องเลยว่าเราจะสปอล์ยแน่นอน ฮ่าา

บางคนอาจจะเคยเจอเหตุการณ์แบบทอมกับไวโอเลต

ต้องเลือกระหว่างหน้าที่การงานกับความรักที่สวนทางกัน

จะยอมเสียสละเพื่อความสุขของอีกฝ่าย หรือเห็นแก่ตัวเพื่อความก้าวหน้าของตัวเอง

หรือหาทางที่มันจะไปด้วยกันได้ทั้งสองฝ่ายแบบสันติอหิงสา

พระเอกนางเอกของเรื่องนี้กว่าจะค้นพบหนทาง พวกเขาก็ต้องเรียนรู้

และผ่านอะไรมากมายไปด้วยกันตลอดการเดินทาง

นอกจากเรื่องงาน ความคาดหวังที่จะให้งานแต่งออกมาดี perfect ก็เป็นอีกปัญหาของคู่นี้
งานแต่งงานที่ดีควรเป็นอย่างไรล่ะ เริ่ดหรูอลังการ มีนกพิราบ มีไวโอลิน หรือเปียโน
มีฟองสบู่บุ๋งๆ เค้กก้อนโตๆงั้นเหรอ?

ฉากที่ชอบที่สุดมีอยู่สามฉาก ฉากแรกคือตอนที่ทอมกินอาหารกับพ่อแม่

แล้วแม่รุกถามเรื่องราวระหว่างเขากับไวโอเลต ทอมตอบประมาณว่า

"เขากับไวโอเลตเข้ากันไม่ได้ 100%" (อาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้างนะคะ จำเป๊ะๆ ไม่ได้)

แม่ของทอมบอกเขาว่า "พ่อกับแม่เองยังเข้ากันได้ไม่ถึง 90% เลย

เผลอๆ อาจจะไม่ถึง 60% ด้วยซ้ำ"

อีกฉากก็ตอนที่ไวโอเลตกับน้องเล่นกับหลาน/ลูก แล้วทั้งคู่ต้องดัดเสียงเป็นเอลโม กับคุกกี้

(ตัวละครดังจาก Sesame Street) สองคนเถียงกัน

ไวโอเลตบอกประมาณว่าเธอแค่จะหาคุกกี้ที่เหมาะกับตัวเอง

ส่วนน้องสาวบอกไปว่าจะมัวหาทำไม พี่ก็แค่เลือกมาสักชิ้นแล้วชิมมันเท่านั้นแหละ

และตอนที่ทอมคุยโทรศัพท์กับไวโอเลตถึงสัญญาณของความล้มเหลวในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

แล้วไวโอเลตตอบว่าตอนที่ทอมกินโดนัทเก่า แทนที่จะรอให้เธอซื้อมาใหม่

เธอว่าเธอเคยทำวิจัยเรื่องนี้ และผลออกมาว่าคนที่เลือกกินโดนัทเก่าคือคนที่มีปัญหาในความสัมพันธ์

และนั่นทำให้เธอกลัว ทอมฟังแล้วโกรธมาก เขาบอกเธอว่า

"ทำไมเขาต้องรอโดนัทใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไร และไม่รู้ว่าจะมาถึงไหมด้วยซ้ำ

เขากินโดนัทเก่าเพราะมันอยู่ตรงนั้น และมันอร่อยดี เขาชอบมัน"

ทั้งสามฉากนี้เหมือนจะพูดถึงเรื่องเดียวกันในความรู้สึกของเรา

ในทุกความสัมพันธ์มันไม่มีทางที่จะมีอะไร หรือใครที่สมบูรณ์ เข้ากันได้ 100% หรอก

nobody perfect

ทั้งสองอาจจะเข้ามาเติมเต็มกันและกัน คนหนึ่งมีในสิ่งที่อีกคนขาดหาย

หรืออาจจะไม่มีอะไรที่เหมือนหรือเข้ากันเลยก็ได้ แต่พวกเขาก็อยู่ด้วยกันได้

อยู่ที่สองคนจะหาทางไปด้วยกันได้หรือเปล่า เราจะต้องคุยกัน ฟังกัน รักกัน ให้อภัยกัน

และต้องไม่ลืมวันแรกที่เจอกัน ความดีในตัวอีกฝ่ายที่ทำให้เรารักและประทับใจ

และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ยังอยากอยู่ด้วยกัน
จะรอคนที่ perfect เข้ากันได้ทุกอย่าง หรือมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ตรงหน้า
โดนัทเก่า หรือค้างคืนก็ใช่ว่าจะไม่อร่อยนี่ ใช่ไหม
(แนะนำ Daddy Dough นะ ค้างคืนก็ยังอร่อย อุ่นร้อนหน่อยใช้ได้เลย ;p)

ในช่วงเวลาที่ไวโอเลตอยากจะเห็นแก่ตัวคว้าโอกาส คว้างานที่เธอฝันไว้

ทอมก็เสียสละเส้นทางของตัวเอง และหันมาอยู่เคียงข้างเธอ

เราว่าความรักก็แบบนี้แหละ บางเวลาต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่เสียสละ

แน่นอนว่ามันอาจไม่ยุติธรรม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เหนือบ่ากว่าแรงเลยใช่ไหม

ถ้ารักกันซะอย่าง ^^

(อ้อ แต่ก็ต้องไม่ใช่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเสียสละอยู่ฝ่ายเดียวตลอดนะ ให้บ้าง รับบ้าง เจอกันครึ่งทางบ้างถึงจะดี)

ปล. ตอนจบของเรื่องก็ชอบนะ น่ารักดี