บุปผาสีชาด - นางถูกย้อมด้วยหนี้เลือด
"จะรักหรือชังก็ดี ณ ตอนนี้นางทำให้เขาสมใจได้แล้ว บนโลกที่ช่างเย็นเยียบอ้างว้างแห่งนี้ เขากับนางได้กระทำความผิดที่อภัยให้ไม่ได้ลงไป ก็ปล่อยให้นางกับเขาถลำลึกลงไปด้วยกันสองคนเช่นนี้เถอะ"
- ภาค 2 เล่ม 2 หน้า 388
jamsai.com |
"บุปผาสีชาด (美人谋)"
ผู้เขียน: ปิงหลันซา (冰蓝纱)
ผู้แปล: Honey Toast
สนพ. แจ่มใส
5 เล่มจบ (ภาคแรก เล่ม 1 - 3, ภาคสอง เล่ม 4 - 5)
เรื่องทั้งหมดล้วนเริ่มจากความแค้น...
นางเป็นธิดาของภรรยาหลวงของแม่ทัพเนี่ยผู้เกรียงไกรแห่งรัฐฉี เป็นบุตรีและน้องสาวอันเป็นที่รักของบิดาและเหล่าพี่ชาย นางเคยมั่นใจในความฉลาดเฉลียวของตน รูปโฉมอันงดงามก็เป็นที่ลือเลื่องไปทั้งแคว้น นางพบรักกับบัณฑิตหนุ่มในแบบที่หญิงสาวหลายคนอาจรู้สึกอิจฉา แม้บิดาจะคัดค้าน และถูดตัดขาดแต่นางก็ยังดื้อดึงจะแต่งกับเขาให้ได้ นางสนับสนุนเขา เป็นภรรยาที่ดีของเขา จนในที่สุด กู้ชิงหง ก็ได้เป็นถึงอัครมหาเสนาบดีแห่งรัฐฉี โลกของนางเคยสดใสและเปี่ยมสุข แต่ฉับพลันทุกอย่างก็พังทลายในพริบตา! เนี่ยอู๋ซวง ถูกหย่า และถูกบังคับให้ดื่มยาขับเลือดโดยคำสั่งของเขา กู้ชิงหง สามีที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาหลายปี นางถูกจับโยนออกจากจวนอย่างไร้ปราณีทั้ง ๆ ที่เลือดเนื้อของเขาเพิ่งถูกขับออกมา เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ต้องมาเห็นภาพบิดา และพี่ชาย รวมทั้งคนในสกุลเนี่ยถูกประหารสิ้นทั้งสกุล และคนที่สั่งการการประหารก็เป็นเขา ทั้งหมดล้วนเป็นเขา กู้ชิงหง! นางโกรธตัวเองที่โง่งม ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ และเหนือสิ่งอื่นใด นางแค้นเขา และให้สัตย์สาบานว่าจะล้างหนี้เลือดคนสกุลเนี่ยในคราวนี้ให้จงได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใด จะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม หรือแม้แต่ต้องถวายตัวเป็นสนมให้ฮ่องเต้ต่างแคว้นนางก็ยอม หนี้เลือดครั้งนี้ฮ่องเต้รัฐฉีและกู้ชิงหงจะต้องชดใช้!
บล็อกนี้นับเป็นบล็อกแรกของปี 2560/2017 นี้ ก็ขอสวัสดีปีใหม่กันตรงนี้ ตอนนี้เลยแล้วกัน แม้จะมาช้าไปหน่อย แต่ก็คิดว่าน่าจะยังอยู่ในช่วงปีใหม่หมาด ๆ อยู่ล่ะนะ บุปผาสีชาด คือโครงการอ่านหนังสือข้ามปีของเรา เรียกได้ว่าเป็นทั้งเรื่องสุดท้ายของปี 2559/2016 และเรื่องแรกของปีนี้เลยทีเดียว จะว่าไปนี่ก็อ่านนิยายจีนข้ามปีมา 2 ปีติดกันแล้ว ตอน 2558/2015 เข้าสู่ 2559/2016 นั่นก็อ่าน [Spoiler Alert] ตำนานรักเหนือภพ เสียน้ำตาให้กับเชียนกู่ไปหลายปี๊บ มาปีนี้ก็ไม่ถึงกับเสียน้ำตาแต่สะเทือนใจไม่เบากับชะตากรรมของเนี่ยอู๋ซวง
นิยายเรื่องนี้ดังมากจนถูกนำไปสร้างเป็นซีรี่ส์แล้ว แต่ว่าเนื้อหาออกจะแปลกแหวกแนวจากนิยายไปเยอะทีเดียวเท่าที่เห็นจากตัวอย่าง คือตอนนี้มีคนตั้งชื่อให้ว่า บุปผาสตาวอส์ อะ เราดูแล้วเหวอไปเลย มีมนุษย์ต่างดาวไปอี๊กกกก ถึงแม้เซียวเฟิ่งหมิง กับเซียวเฟิ่งชิงจะดีงามพระรามแปดก็เถอะ แต่ออกอวกาศขนาดนี้มันจะดีเหรอคะคุณ
แซ่เซียวมาเหมือนกันขนาดนี้ แน่นอนว่าเซียวเฟิ่งหมิง (ฮ่องเต้) และเซียวเฟิ่งชิง (รุ่ยอ๋อง) เป็นพี่น้องกัน และเซียวเฟิ่งหมิงนั้นรัก ผูกพันและวางใจในตัวน้องชายคนนี้อย่างมาก ปมก็เลยยิ่งซับซ้อนเข้าไปอีกเมื่อเซียวเฟิ่งชิงวางแผนให้เนี่ยอู๋ซวงเข้าวังไปเป็นสนมของเซียวเฟิ่งหมิง (แม้จะเข้าไปในฐานะนางนกต่อ แต่เนี่ยอู๋ซวงนางไม่นกนะจ๊ะ ได้ฟันผู้ชายรูปงามถึง 3 คนในเรื่องเลยทีเดียว อิจฉาแรงงงง) จากนางในระดับล่าง เนี่ยอู๋ซวงค่อย ๆ ไต่เต้าขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือของรุ่ยอ๋อง และสติปัญญาของนาง เรียกได้ว่าไม่ใช่นางเอกประเภทใสบริสุทธิ์เหยาะแหยะที่ถูกคนอื่นรังแกง่าย ๆ หากแต่รู้จักหลบ รู้จักต้าน รู้จักวางแผนการมีชั้นเชิง นอกจากการต่อสู้ของเหล่านางสนมนางในแล้ว ศึกระหว่างแคว้นก็เข้มข้นไม่เบา 3 รัฐเตรียมเปิดศึกเพื่อชิงความเป็นใหญ่ ด้วยเหตุนี้ในภาคแรก (เล่ม 1 - 3) เลยสนุกมาก มีปมซับซ้อนโยงใยไปหมด
พอมาภาค 2 เรื่องจะเริ่มเน้นไปที่วังหลัง และความสัมพันธ์สามเศร้าของเซียวเฟิ่งหมิง เซียวเฟิ่งชิง และเนี่ยอู๋ซวง ปมทั้งหมดเริ่มขมวดใกล้คลาย ดราม่าหนักมาก บีบอารมณ์ให้หน่วง ๆ คือถ้าเราเป็นเนี่ยอู๋ซวงนี่คงอยากจะเอาหัวโขกกำแพงตายวันละร้อยหน เข้าใจเลยอะ เลือกยากจริง ๆ คนหนึ่งก็อบอุ่นอ่อนโยน ส่วนอีกคนก็ bad boy ที่พร้อมทำเพื่อนางทุกอย่าง ใครมันจะไปเลือกถูกล่ะ จริง ๆ เล่ม 4 นี่เราก็ว่ายังสนุกอยู่นะ ที่มาแผ่วปลายก็เล่มจบ โดยเฉพาะตัวละครที่อยู่ดี ๆ ผู้เขียนก็ปล่อยให้หายไปกับสายลมอย่างพี่ชายนางเอก ไม่รู้คุณผู้เขียนลืมหรือว่าหน้ากระดาษไม่พอ คือมันดูขัดกับความรัก ความทุ่มเทห่วงใยที่มีมาให้น้องตอนต้น ๆ เรื่องอะ แม้จะมีเรื่องเกียรติลูกผู้ชาย ความจงรักภักดีก็เถอะ แต่ไม่น่าจะจากไปเฉย ๆ แล้วเงียบหายไม่มีบทบาทอีกเลยแบบนี้
ถึงแม้ช่วงท้าย ๆ จะมีบางประเด็นที่ไม่ได้ดั่งใจเรา แต่ บุปผาสีชาด นี่จัดว่าเป็นนิยายที่สนุกมากเรื่องหนึ่งที่เคยอ่านมา การผูกวางปมในเรื่องชวนให้ลุ้นดี และเดาไม่ออกว่ามันจะไปจบลงที่ตรงไหน ทั้งความรักของหนุ่มสาว ความรักของพี่น้อง ความแค้น บ้านเมือง และเกมชิงอำนาจ ซึ่งพออ่านมาถึงบทสรุปก็พบว่าจบแบบนี้น่ะเหมาะที่สุดแล้วกระมัง เพราะไม่อย่างนั้นก็คงต้องจบแบบที่เศร้าสะเทือนใจหนักกว่านี้ไปเลย แม้ว่ามันออกจะหน่วง ๆ อยู่สักหน่อย แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย เช่นนี้จึงจะไม่ขัดต่อปมต่าง ๆ แม้ว่านางจะรัก เขา แต่ก็ไม่อาจอยู่ร่วมเคียง แล้วทิ้ง เขา อีกคนไปได้ หนึ่งนั้นคือใจรัก ส่วนอีกหนึ่งคือใจภักที่นางไม่อาจหักหลังเขาได้อีกแล้ว บุญคุณมากเกินไป เข้าใจมากเกินไป และเหมือนกันมากเกินไป ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็มีแต่เจ็บทั้งนั้น
เรื่องทุกอย่างเริ่มต้นจากความแค้น ความแค้นที่บดบังตาเสียจนมืดบอด ก่อให้เกิดความสูญเสียมากมาย แม้เมื่อเสียดายภายหลังก็สายเกินไปเสียแล้ว เพราะความแค้นหนึ่ง ก่อให้เกิดอีกความแค้นหนึ่ง และเปลี่ยนคนผู้หนึ่งไปตลอดกาล แต่ในเมื่อเนื้อแท้ข้างในนั้นเคยดี หากได้พบกับความรัก ความอบอุ่นมั่นคงอีกครั้ง คนผู้นั้นยังจะพอมีโอกาสได้รับความสุขอีกครั้งหรือไม่?
Comments
Post a Comment