ลำนำรักเทพสวรรค์ ภาค หนึ่งคำมั่น สัญญานิรันดร์ (Promise Me a Forever)

ทั้งที่ต่างก็รักกันอย่างลึกซึ้ง แต่แม้จะเข้าใกล้ยังไม่ได้

ในโลกนี้ยังมีเรื่องที่โหดร้ายทารุณกว่านี้อีกหรือไม่?

- ถงหัว (桐华), ลำนำรักเทพสวรรค์ (Promise Me a Forever)

"ลำนำรักเทพสวรรค์ ภาค หนึ่งคำมั่น สัญญานิรันดร์ - 曾许诺/曾许诺·殇 (Promise Me a Forever)"

ผู้เขียน: ถงหัว (桐华)

ผู้แปล: อรจิรา

สนพ. สยามอินเตอร์บุ๊ค

เล่ม 1 พิมพ์ครั้งแรก, ตุลาคม 2557

เล่ม 2 พิมพ์ครั้งแรก, ธันวาคม 2557

เล่ม 3 พิมพ์ครั้งแรก, มกราคม 2558

เล่ม 4 พิมพ์ครั้งแรก, กุมภาพันธ์ 2558

          ผลงานของคุณถงหัวเรื่องล่าสุดที่สยามอินเตอร์บุ๊กนำมาแปล ถัดจาก "เจาะมิติพิชิตบัลลังก์ (步步惊心)" ถ้าเคยอ่านผลงานของนักเขียนท่านนี้จะรู้ว่าเจ๊แกช่างเชือดเฉือนใจคนอ่านได้อย่างโหดร้ายยิ่งนัก และหลังจากอ่าน "ลำนำรักเทพสวรรค์ (曾许诺)" จบเราก็คิดเล่นๆ ว่าถ้าจับคุณถงหัว กับปู่ Gorge R. R. Martin ผู้เขียน Game of Thrones มาเจอกัน คงสนุกนะ น่าจะวางแผนฆ่าตัวละครกันเพลินเลยแหละ

          "ลำนำรักเทพสวรรค์ ภาค หนึ่งคำมั่น สัญญานิรันดร์ (曾许诺)" หรือ Promise Me a Forever แบ่งออกเป็นบทต้น กับบทปลาย (曾许诺·殇) มีทั้งหมด 4 เล่ม แนวแฟนตาซี-โรแมนติก-ดราม่า-แอคชั่น หยิบยกตำนานปรัมปราในยุคโบราณของจีนมาผูกเป็นเรื่องราวความรักต่างชนชั้นขององค์หญิงแห่งเผ่าเทพ กับบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ปีศาจ ท่ามกลางการแย่งชิงบัลลังก์ปกครอง การชิงไหวชิงพริบทางการเมือง และสงครามแย่งชิงดินแดนระหว่างสามเผ่าใหญ่ เกาซิน, เซวียนหยวน, และเสินหนง ใครจะได้เป็นใหญ่ปกครองใต้หล้า ความรักความแค้นที่ก่อขึ้นตั้งแต่รุ่นพ่อแม่นับพันปีกำลังส่งผลต่อชีวิตของลูกหลาน

          เรียกได้ว่าครบรส มาทั้งฉากรัก ฉากรบ การต่อสู้ชิงไหวชิงพริบมีชั้นเชิงทางการเมือง และพลังวิเศษกำลังภายใน แต่ว่าก็ค่อนข้างผิดหวังกับครึ่งแรก คือเล่ม 1 และ 2 อ่ะ ไม่ค่อยสนุกเท่าไร เล่ม 1 นี่เข้าใจว่าเป็นเล่มปูเรื่อง ก็เลยเดินเรื่องช้า และรายละเอียดเกี่ยวกับราชวงศ์ทั้งสามนั้นค่อนข้างเยอะ แต่มาเล่ม 2 ก็ยังเฉยๆ อยู่ ความรักของพระนางเองตอนเริ่มแรกก็ดี โรแมนติก แต่ในช่วงที่ความรักเริ่มพัฒนาและผูกพัน เราว่ามันยังไม่สุดอ่ะ อ่านแล้วยังไม่รู้สึกถึงความรักระหว่างอาเหิง กับชือโหยวมากถึงขนาดที่ว่า เออ สองคนนี้เริ่มรักกันมากขึ้นนะ มากจนตายแทนกันได้อะไรแบบนั้น แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่า ผู้เขียนอาจอยากให้เรารู้สึกว่ามันเป็นความรักที่เกิดจากการค่อยๆ ผูกพัน ชือโหยวค่อยๆ ซึมเข้าไปในใจของอาเหิงทีละเล็ก ทีละน้อยโดยไม่รู้ตัว และหากในช่วงเวลานั้นเส้าเฮ่ารู้จักคว้าโอกาสไว้ หรือคิดให้น้อยลงกว่านั้น ปล่อยวางเรื่องบัลลังก์ไปได้บ้าง ไม่แน่ว่าผู้ที่ได้ใจอาเหิงไปก็อาจจะเป็นเขา (ตัวละครตัวนี้ทำให้เรานึกถึงองค์ชายแปดในปูปู้จิงซิน) พอมาเล่ม 3 เล่ม 4 นี่ก็เริ่มสนุกละ เข้มข้นขึ้น ดราม่าหนักขึ้น เรียกน้ำตาเราได้ด้วย

          สเน่ห์ของเรื่องนี้เรายกให้ตัวละคร ชือโหยว ตัวละครตัวนี้ทำให้เราชอบได้ตั้งแต่เปิดตัวในเล่มแรก ลึกลับ โดดเดี่ยว เจ็บปวด แต่ก็สง่างาม อวดดี นึกภาพแล้วเท่อ่ะ แล้วยังจะความยียวนกวนประสาท และแสนจะซื่อตรงต่อตัวเองและคนอื่นออกปานนั้น รักก็คือรัก เกลียดก็คือเกลียด เมื่อรักแล้วก็ไม่สนใจสิ่งใด จะกระทำการใดก็ทำเลยไม่เสียเวลาชั่งใจ หรือคิดให้มากความ กตัญญูรู้คุณและซื่อสัตย์ สรุปแล้วคือดีงาม ชือโหยวน่ารักอ่ะ (อวยสุดปลายลำไส้ติ่งอ่ะ บอกเลย 55)

          ส่วนอาเหิง ตัวละครตัวนี้จะมีพัฒนาการให้เราเห็นค่อนข้างมาก ตั้งแต่ช่วงวัยสาวที่ยังใสๆ ร่าเริง ไม่คิด ไม่หวั่นสิ่งใด เพราะท่านแม่ และพี่ชายให้ท้ายและปกป้อง คอยกันให้นางอยู่นอกวงการแก่งแย่งชิงดีในราชวงศ์ แต่เมื่อสุดท้ายนางมิอาจหลุดพ้นจากชาติกำเนิดและยศศักดิ์ เราก็จะได้เห็นอาเหิงที่โตขึ้น เศร้าและโดดเดี่ยวมากขึ้น สิ่งเดียวที่ไม่ชอบเกี่ยวกับตัวละครตัวนี้ก็คือ ตอนที่นางโกรธและน้อยใจชือโหยวที่ไม่ไว้ใจนางตอนนางแต่งงานกับเส้าเฮ่า ก็แหม เจ๊แต่งงานกับผู้ชายอื่นนะเจ๊ขา จะไปทึกทักให้อีกฝ่ายเขามาเข้าใจ และไว้ใจในตัวเจ๊นี่ก็ออกจะมากไปหน่อยนะ เด๋วปั๊ดเหนี่ยว

           ประเด็นที่สะเทือนใจสุดก็เรื่องพ่อ แม่ ลูก กษัตริย์ที่ระแวงลูกตัวเอง เพราะกลัวว่าจะถูกชิงบัลลังก์​ ใช้ลูกๆ เป็นตัวหมากในการคานอำนาจ ตำแหน่งรัชทายาท และบัลลังก์​ สองสิ่งที่หากได้ครอบครองก็เหมือนยืนอยู่บนคมดาบ หากยังไม่มีก็เปรียบเหมือนขนมหวานสีสันน่ากินที่ใครๆ ก็หมายปอง ครอบครัวที่มิอาจวางใจและรักใคร่กันอย่างเต็มที่เช่นนี้ ยังนับเป็นครอบครัวได้หรือ หวางตี้ เพื่ออำนาจ และการยึดครองจงหยวน สยบเสินหนง ถึงกับใจร้ายกับหญิงคนรัก ทอดทิ้งหญิงที่รักตน และใช้ลูกๆ เป็นหมากในเกมอำนาจ เช่นนี้มันโหดร้ายไร้น้ำใจเกินไปหรือเปล่า

          ไม่ว่าจะเป็น "เจาะมิติพิชิตบัลลังก์ (步步惊心)", "ลำนำทะเลทราย (大漠谣)", และ "ลำนำรักเทพสวรรค์ (曾许诺)" ถงหัวนำเสนอประเด็นของการแก่งแย่งและกลเกมการเมืองได้สนุกน่าติดตามมาก มีพลิกแพลงหักเหลี่ยมกันได้ตลอด (ลำนำทะเลทรายนี่ยังไม่ได้อ่าน เป็นของสนพ. แจ่มใส ว่าจะไปหายืมมาอ่านอยู่เหมือนกัน แต่ที่ยกมาเขียนในบล็อกนี้ได้ เพราะเคยดูซีรีส์ที่มีคนใจดีนำมาทำซับไทยให้ดูในยูตูบอ่ะ สนุกดีนะ หลิวซือซือ, เอ็ดดี้ เผิง, กับหูเกอ นำแสดง) การจะได้มาซึ่งบางสิ่ง อาจต้องสละ หรือสูญเสียบางอย่างเพื่อให้ได้มา คำถามคือ มันคุ้มกันแล้วหรือไม่ แล้วต้องสูญเสียมากเพียงใดเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งนั้น

          อ่านๆ ไปก็มีเสียน้ำตาเล็กน้อย นอกจากชือโหยวกับอาเหิงแล้ว ยังมีความรักของอีกหลายคู่ให้ได้ลุ้น ได้ซึ้ง และสะเทือนใจ ตอนนี้ก็รอภาคสอง 長相思 (Chǎng Xiàng Sī) ยังไม่รู้ว่าสยามอินเตอร์บุ๊กจะพิมพ์ออกมาเมื่อไร แต่หวังว่าจะออกมาภายในปีนี้ อยากรู้ว่าจะเป็นเรื่องราวต่อจากภาคแรก หรือจะเป็นเรื่องราวในรุ่นลูกกันหนอ

"...ทุกคืนวันเราสองอยู่เคียงคู่

เช้าค่ำคลอเคลียกันไม่ห่าง

เถาวัลย์อยู่ต้นไม้ตายยังพันรัด

เถาวัลย์ตายต้นไม้อยู่ถึงตายยังพันผูก"

- ถงหัว (桐华), ลำนำรักเทพสวรรค์ (Promise Me a Forever)