Head & Heart งานเขียนจากหัว และใจ ของนิ้วกลม

"อย่าซื้อหนังสือด้วยเหตุผลว่า...เพราะมันถูก

ให้ซื้อ...เพราะมันดี"

- นิ้วกลม, Head

"Head รวมข้อเขียนสะกิดความคิด"

ผู้เขียน: นิ้วกลม

สนพ. KOOB, พิมพ์ครั้งแรก, ตุลาคม 2556

"Heart รวมข้อเขียนสั่นไหวความรู้สึก"

ผู้เขียน: นิ้วกลม

สนพ. KOOB, พิมพ์ครั้งแรก, ตุลาคม 2556

          ได้ฤกษ์ช่วงหยุดยาวสงกรานต์หยิบสองเล่มนี้ออกจากกรุมาอ่านสักที หลังจากดองมานานปีกว่า จบ Head ก็ต่อด้วย Heart อ่านครบสองเล่มแล้วค่อยมาเขียนบล็อกนี้

          Head คือรวมข้อเขียนที่พี่นิ้วโพสต์ลง status ใน facebook ตั้งแต่ปี 2553 - 2556 บทความแต่ละบทในเล่มเป็นบทความสั้นๆ ไม่ยาวมาก แสดงความเห็นและเล่าเรื่องราวรอบตัวที่พี่เขาพบเจอมา ส่วน Heart ระบุไว้ว่าเป็นข้อเขียนกึ่งๆ บทกวีที่พี่เขาจดบันทึกไว้

          รู้สึกเฉยๆ กับสองเล่มนี้แฮะ กับ Head บางบทอ่านแล้วก็จุกเบาๆ บางบทอ่านแล้วยิ้ม เพราะความคิดน่ารักๆ ของพี่เขา เช่น ตอนที่จินตนาการหาข้ออ้างให้แมงเม่า คือพี่คิดได้ไง น่ารักอ่ะ อ่านแล้วก็ขำๆ และเริ่มมองแมงเม่าในแง่มุมใหม่ จริงๆ ไม่เคยคิดว่ามันโง่ แต่อาจจะเคยสงสัยอยู่บ้างว่าทำไมมันถึงชอบไฟขนาดนั้น หลักๆ จะเป็นความรำคาญและขยะแขยงเวลาเห็นมันบินตอมไฟเป็นฝูงมากกว่า แต่หลังจากอ่านบท "โคมไฟ แมงเม่า และจิ้งจก" แล้วก็เห็นด้วยกับพี่เขาว่าเราไม่ควรตัดสินใครง่ายๆ ว่าโง่ ถ้าหากเราไม่ได้รู้จัก หรือเคยพูดคุยกัน บางการกระทำอาจทำไปด้วยสัญชาตญาณ หรือธรรมชาติกำหนดมา และไม่อาจวัดผลกันทางสติปัญญาว่าใครฉลาด หรือโง่กว่ากัน 

          อีกบทที่อ่านแล้วชอบจนโน้ตไว้ว่าจะเอามาเขียนลงบล็อก ก็คือ "คุณค่าของการไม่ครอบครอง" เราชอบตั้งแต่ชื่อบท และเนื้อหาข้างใน พี่นิ้วกลมเปรียบเทียบการซื้อหนังสือมา(เก็บ)อ่าน กับ การยืมจากห้องสมุด หนังสือที่ซื้อมา เราอาจจะรู้สึกว่ามันเป็นของเราอยู่แล้ว จะเอามาอ่านเมื่อไรก็ได้ ผิดกับเวลาที่เรายืมมาอ่าน เราต้องรีบอ่านเพื่อนำไปคืนให้ตรงกำหนด การใช้เวลากับสิ่งที่เราไม่รู้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป เรามักจะใช้เวลากับสิ่งนั้นอย่างคุ้มค่า แต่กับของที่เราซื้อหามาไว้ครอบครองเราอาจจบที่รู้สึกสบายใจที่ได้ซื้ัอ สุดท้ายก็ได้แค่เก็บไว้ ผัดผ่อนที่จะหยิบมาอ่าน #ความรักก็เช่นกัน ช่วงเวลาที่ได้แอบชอบใครสักคน อาจจะสวยงามและมีความสุขมากกว่าตอนที่ได้มาคบกันแล้วก็เป็นได้

          ส่วน Heart อ่านได้เพลินๆ นะ แต่น่าจะหยิบมาอ่านแค่วันละบทมากกว่ารวดเดียวจบ ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ พออ่านรวดเดียวแล้วมันเฉยๆ ค่อยๆ ละเลียดอ่านไปน่าจะมีอารมณ์ร่วมมากกว่า ยิ่งถ้าอยู่ในช่วงภาวะอารมณ์ที่ตรงกับเนื้อหา น่าจะถึงกับน้ำตาซึมได้นะ ปกติไม่ค่อยอ่านพวกบทกลอนบทกวีเท่าไร ไม่ใช่แนวอ่ะนะ งานเขียนของพี่นิ้วอ่านแล้วก็ชอบแบบบทความแสดงความคิดของพี่มากกว่า ชอบแง่มุมน่ารักๆ ความอบอุ่นในถ้อยคำ และเนื้อหาที่จี้ใจในบางที

          บางเรื่องต้องใช้หัวคิด กับบางเรื่องเราอาจต้องใช้ใจ แต่ถ้าเราใช้ทั้ง หัว และ ใจ ล่ะ เราจะได้มุมมองใหม่ที่ดีกว่าแยกส่วนคิดหรือเปล่า

"กับบางคน

ชีวิตคือการอยู่ด้วยกันชั่วคราว

เพื่อจะจดจำกันตลอดไป"

- นิ้วกลม, Heart